Notatki zostały sporządzone na podstawie książki Źródła informacji dla dziennikarza pod redakcją K. Wolnego-Zmorzyńskiego, A. Kaliszewskiego, W. Furmana, K. Pokornej-Ignatowicz. Stanowią streszczenie podręcznika, zawierają cytaty i są jedynie wskazówką, na które aspekty poruszane w książce warto zwrócić uwagę.
Źródła informacji dla dziennikarza
Rozdział II
Systematyka źródeł informacji dziennikarskiej – teoria i
praktyka.
0.
Wiadomości podstawowe:
a)
konstytucyjna wolność słowa daje komfortowe
warunki pracy,
b)
szlachetne zasady Quest France: mówić i
pokazywać, nie szokując, dawać świadectwo, nie atakując i ujawniać, nie
potępiając
c)
dziennikarstwo rewolwerowe – liczy się sensacja
1.
Systematyka źródeł informacji:
a)
Formalne
·
zewnętrzne:
o
źródła osobowe (rzecznicy prasowi, specjaliści,
komentatorzy)
o
instytucjonalne (elektroniczne bazy danych,
serwisy agencji prasowych, doniesienia innych mediów)
o
dokumenty
·
wewnętrzne:
o
wewnętrzna baza danych
o
zasoby archiwalne redakcji
b)
Nieformalne
·
zewnętrzne:
o
źródła osobowe (świadkowie zdarzeń, własne
kontakty dziennikarza, koledzy z redakcji, nieoficjalni komentatorzy)
o
poznawcze (obserwowane, zasłyszane)
·
wewnętrzne:
o
normy, zasady, reguły postępowania dziennikarza
o
wiedza i wykształcenie
c)
on the record – oficjalne źródło, wszystkie
informacje można opublikować,
d)
off the record – tylko do wiadomości
dziennikarza.
2.
Z historii źródeł zastanych, formalnych.
2.1
Przedruki i serwisy informacyjne agencji prasowych
2.2
Polska Agencja Telegraficzna – stali korespondenci
zagraniczni
2.3
Biuletyny informacyjne instytucji państwowych
2.4
Nasłuch radiowy, komunikaty prasowe, informacja
własna
2.5
Ogólnopolskie tygodniki.
2.6
Redakcje regionalne i lokalne dzienników
Konferencje prasowe: spotkania prasowe
– dyskusje na dany temat; konferencje reporterskie – poświęcone aktualnym
zdarzeniom w danej organizacji; briefingi – przedstawienie ekspertyz, efektów
na krótkim spotkaniu; przyjęcia prasowe – dobre stosunki z mediami
3.
Źródła nieformalne, wywołane.
3.1
Zainteresowania.
3.2
Marzenia.
UWAGA: „Dziennikarstwo bowiem to nie kreowanie rzeczywistości – jak skomentował
fakt Grzegorz Kozak [...]– tylko informowanie o tym, jaka ona jest”. Dalej
czytamy: „Kreacja rzeczywistości usprawiedliwiona jest wyłącznie z okazji
primaaprilisowej zabawy”. Ładne określenie również to „kaczka dziennikarska” –
kiedy podawana jest fałszywa, bzdurna wiadomość.
3.3
Ciekawość świata i ludzi.
3.4
Biblioteka, czyli zgłębianie wiedzy.
3.5
Kontakty z ludźmi, informatorzy, nasłuch
radiowy.
3.6
Obserwacja uczestnicząca.
Dziennikarstwo
wcieleniowe – penetrowanie środowiska wcielając się w postać.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz