Notatki zostały sporządzone na podstawie książki Źródła informacji dla dziennikarza pod redakcją K. Wolnego-Zmorzyńskiego, A. Kaliszewskiego, W. Furmana, K. Pokornej-Ignatowicz. Stanowią streszczenie podręcznika, zawierają cytaty i są jedynie wskazówką, na które aspekty poruszane w książce warto zwrócić uwagę.
Rozdział III
Wokół tematów historycznych.
1.
Wprowadzenie.
2.
Źródła informacji:
2.1
Kalendarze
– przygotowanie tematów również wybiegając w przyszłość, np. przed rocznicami,
uroczystościami.
2.2
Podróże
do miejsc historycznych – miejsce narodzin bohatera etc.
2.3
Wątki z
życia postaci historycznych mogą stanowić dobrą inspirację; warto dotrzeć
do dokumentów archiwalnych, opracowań naukowych, materiałów prasowych.
2.4
Muzea,
skanseny, świątynie, cmentarze, parafie – archiwizowane dokumenty, pamiątki
po ludziach, księgi parafialne, tablice na muarch
2.5
Biblioteki,
czyli przegląd archiwalnych numerów prasowych – dobrze jest zajerzeć do
rubryki z prognozą pogody, aby dodać koloru, wzbogacić opis.
2.6
Archiwalne
fotografie
2.7
Dokumenty
(listy, protokoły), wspomnienia, pamiętniki, opracowania literackie, naukowe,
encyklopedyczne i słownikowe – publikacje literackie.
2.8 Instytut Pamięci Narodowej. Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi
Polskiemu – ustawa o IPN pozwala na korzystanie dziennikarzom ze zbiorów,
pod warunkiem złożenia wniosku i pisemnej rekomendacji wydawcy lub producenta;
dziennikarze ponoszą odpowiedzialność za sposób wykorzystania dokumentów.
Rozdział IV
Dziennikarstwo śledcze
1.
Trochę historii.
Pojęcie dziennikarstwa śledczego wprowadza
Lincoln Sfeffens w 1906, pierwsze śledzcze sprawozdania pojawiają się w 1960 r.
Początki datuje się na XVII wiek – Benjamin Harris opisuje tortury jeńców.
2.
Poczucie prawdy i odwaga osobista.
3.
Informatorzy i dziennikarstwo wcieleniowe –
istnieją dwie metody pozyskiwania informacji:
a)
tradycyjna – korzystanie z oficjalnych
informatorów, urzędowych dokumentów, obserwacji bez ukrywania tożsamości,
b)
niekonwencjonalna (niejawna) – ukryte kamery,
prowokacje, śledzenie osób, fałszowanie tożsamości, podsłuchy, kupowanie
informacji .
Informatorzy mogą dostarczać
fotografii – zdjęcia suche, np. zdjęcia miejsca zbrodni, zamaskowani
policjanci, sprawca zakuty w kajdanki, cela więzienna (bez większego wyrazu);
zdjęcia pełnią funkcję informacyjną, ekspresywną i impresywną
4.
Źródła pomocnicze:
a)
rejestry handlowe firm w sądach (kto rejestruje, kiedy, kto, co
kupuje, sprzedaje, transakcje, nazwa firmy, siedziba etc.)
b)
agencje wywiadu gospodarczego – informacje są
płatne,
c)
policja i inne służby mundurowe,
d)
Najwyższa Izba Kontroli – bada przedsiębiorstwa
państwowe
e)
biznesmeni – dziennikarzy traktują jak towar,
wiedzą wiele, ale kierują się własnym interesem,
f)
książka telefoniczna i biuro numerów
g)
Urząd Ochrony Państwa (teraz – Agencja Wywiadu i
Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego)
5.
W roli prokuratora i policjanta
- niejawne metody zbierania informacji wtedy, gdy powód jest
usprawiedliwiony, istnieje ważny interes publiczny, wyrażona jest zgoda
redakcji – Kodeks Etyki Dziennikarskiej SDP
-
etyka – zespół norm przyjętych w danej epoce i zbiorowości społecznej, dotyczących
wolnego wyboru między dobrem a złem
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz